mei 8, 2023
It piipkrûd sjongt op wite wize
de minsken oer de maitiid ta,
dy’t stadich oer de brêge kaam,
de winter hold de bloei noch tsjin.
Mar as de planten ienkear rize,
dan sprekke dy de minsken oan
mei taal dy’t elkenien ferstiet,
it libben hat totale sin.
Healwizen brûke swarte letters
op ljochte muorren, wolle ha
dat elkenien wit fan de taal
dy’t oars net ynhâldt as ‘ik bin’.
Sy witte yn ’t bestean neat betters,
it is in asosjaal fertoan
fan ‘hjir bin ik, wa docht my wat,
sjoch wat ik sa al skriuwe kin’.
It piipkrûd pipet op syn wize
de swart-wyt asosjalen ta:
‘Bedjer it maitiidsbloeien net,
de winter hold jim skrift net tsjin.’
mei 1, 2023
Sy hat de put derút
nei trije swiere wiken
fan ferwachting dei en nacht
mei tuskentroch in oerke sliep…
in twilling sa docht bliken.
Hy hat syn plicht ek dien:
húsholden en foar iten
soarge, fierder hold er wacht
mei tuskentroch in oerke sliep…
it wie in drege rite.
It komt der no op oan:
de twilling moat opfieden
wurde, âlders jouwe acht
op hoe’t de bern troch ’t libben gean,
’t komt oan op begeliede.
De koppen byinoar,
want âlders wolle lûke
rjochte streken, wat dan slacht
op hoe’t de bern troch ’t libben gean,
op swimme en op dûke.