Archive for the Lyrysk Deiboek category

Snuvend rûn ik troch de leane,
rûkend oan it maitiidsgrien,
ik telde al in beam of tsien,
hjir al, mar oars noch nearne.

Jonges fytsten wylst se rikken
as in skoarstien op it oare paad,
it lei no ienkear yn har aard
om op ‘e reek te kicken.

Mei twa fingers om de gatten
fan de noas kaam ‘k by it blau,
de leechte fan de fiere rou,
mar no noch om te spotten.

As twa knoppen ús beswarre
dat it libben boppe alles giet,
dan sjongt de blaukop ’t heechste liet
en kinne wûnders barre.

It giet net oars as al altyd:
de ierde draait yn it hielal
syn rûntsjes om it grutte ljocht,
ien út miljarden of noch mear;
de sinne komt as reade bol
moarns op, begjint hjoed wer mei nocht,
lûkt him neat oan fan it ferkear.

Ik sjoch it en it rekket my:
it jaget troch op de A-7,
it kin net oars, ik wit it wol,
se hawwe op ‘e dyk gelyk,
’t is yn ’t belang fan ’t hiele lân,
mar ’t reid is fan de sinne fol,
in eigen gouden keninkryk.