december 5, 2016
As beam en reid beripe binne,
’t wetter leit der as in spegel by,
de sinne kipet troch de dize,
’t oansjen fan de wrâld is nij,
dan slacht it hert der fûler hinne.
De dei sil boppe nul ferrinne,
mar it wachtsjen is dan op ’e nacht,
dy’t taseit dat it fûler frieze
sil as dagen ha oan macht,
noch fûler slacht it hert derhinne.
Noch foar it rizen fan de sinne
ha se sitten nei de rûte brocht,
dy’t op it ‘no sil ’t heve’ wize
fan de Alvestêdetocht…
de net-Fries hat it ryk allinne.
november 28, 2016
Ik stie sneon mei de mûle iepen
yn it sintrum fan De Haach
doe’t Hy stie yn de midden
fan it demonstrearjend folk;
it bleau foarearst de fraach
oft ik dêr dreamend stie te sliepen.
It folk hie dat net yn de gaten,
ik bedoel dat Hy it wie,
Hy stie dêr net te bidden,
ek net yn in ljochte wolk;
ik wist my noch gjin rie,
faaks koe ik efkes mei Him prate.
Mei ’t folk begûn Er op te rinnen,
tusken blyn, reumatysk, mank,
Hy hie in boerd yn hannen:
SOARCH FOAR AL DIT EARME FOLK
foar swart en brún en blank…
’k wie út ’e rie en rûn derhinne.
‘Mynhear, ik hie Jo net ferwachte
tusken al dit reade folk.’
Hy sei: ‘Ik bin foar plannen,
rjochte op ’e earmen, want
foar harren bliuw Ik tolk.’
Ik wist syn rie: gean troch tsjin machten.
