december 31, 2016
Lit de beammen net mear swart,
mar sier dy mei it wyt fan ryp,
wat sprekt fan fûle kjeld,
sadat gjin skip mear fart
en iis in strange winter meldt.
Lit de kleur fan markols swart,
gjin wjuk wurdt troch de ryp beslein,
ferstive troch de kjeld,
dat elk te fretten hat,
omdat ek dan it libben telt.
Jou it iis in swarte tint
en lit it groeie dei en nacht,
wat sprekt fan fûle kjeld;
dat is al fêst de hint
foar elk dy’t priis op alve stelt.
Lit fan swart it wurde wyt
fan justjes lok yn hiel it jier,
dat him hjoed knallend meldt
en gau al fierder glydt,
lit sjen dat elke oere telt.
december 26, 2016
It hat wer west, de dagen fleagen
fan moarns ier oant yn de nacht
en ik seach nei de loft
as stie ik koart op wacht
mei oars net as har komst foar eagen.
Op earste krystdei wie it rekke,
oars as ik ferwachte hie:
in brutsen ingelwjuk,
fertize yn de trie,
ik wist… se koene net ûntbrekke.
Op twadde krystdei hat it striele,
tûken heinden op it ljocht
fan ingels ûnderweis:
se hiene ’t boadskip brocht,
dy iene wjuk wie grif wer hiele.
Ynienen stie ik as ferstive:
tûzen ingels yn it swart
dy’t krasten har berjocht:
‘It is noch lang net bard,
de nacht komt noch, it fljocht tsjin fiven.’