januari 26, 2017
Se steane withoelang al
tusken dyk en feart
te wachtsjen op ferdivedaasje,
simmerdeis heech yn de bol,
mar yn de winter keal, want skeard.
Wat oerbliuwt, is de romp dy’t
bûcht foar wat noch komt
oer mar en feart mei swier en faasje,
as it rûnom strielet wyt
fan snie en ryp, mar hjoed noch bromt…
… in rider oer de dyk mei
kromme rêch, de kop
foaroer, in grut tekoart oan graasje;
achttjin rompen sjogge nei
syn rydstyl, hâlde heech it krop.
januari 23, 2017
Kin foar himsels de moarntiid sprekke,
de wredens fan de grauwe winterwrâld,
dy’t roetkâld priket yn de hûd?
Hy sil it eachweid iepenbrekke.
It lûd komt út ’e fierste fierte,
dêr’t yn de dize leit de Snitser mar,
de froast bestjurre al it far,
wat klomske fûgels witte litte.
Mar harkje dêrnei nei de barsten,
dy’t mannichfâldich skuorre yn it iis,
de moarntiid sprekt fan lang net wiis,
it tempo is mei trije hasten.
Sjedêr de peallen foar de touwen,
dy’t grutte skippen hâlde oan de wâl
en steane foar de iisgroei noed,
de hannen bliuwe yn de mouwen.
