maart 27, 2017
Mei de baas foel net te spotten,
wat as peal stie boppe ’t fjild,
dêr’t feanarbeiders moarns betiid
al hinne setten om te wrotten:
grave, kroadzje, loegje en
ek lade yn de pream of ’t skip…
de baas syn eachopslach wie wiid.
Stadich glieden troch de oeren,
eagen kuerden nei de peal,
heech rizend boppe ’t fjild,
want soe de baas de koer al stjoere
om te skaften? Klear te sjen
wie de lawei no, ja ferhip,
in skoftke mar, want tiid wie jild.
Fleanend giene troch de jierren,
want de tiid hâldt nearne skoft,
mar dochs, dêr stiet noch de lawei
foar skiep dy’t yn de greide rinne,
frettend wurkje, skafte en
ek lizze, foar de mins de tip:
dy kombinaasje troch de dei.
maart 20, 2017
Lit him mar op it spul takomme,
want hy hat it yn de macht
om mei de frachtwein fuort te riden,
nee, hy hat noch net folslein de fracht,
riedt him wol ta op oare tiden.
Dan is de wrâld foar him ferromme,
rydt er laden oer de grins
en sjocht himsels en beammen bloeien…
wie de fierte net folslein syn winsk?
Wol mei it each op fierder groeie.
Is oan de ein de hûd ferklomme
nei it lossen fan de fracht,
de bannen oant de trie fersliten,
yn it lêste hûs klinkt klacht nei klacht,
dan krûpt de wein, in drege rite.
Mar sjoch, ’t ferline kin noch boeie:
oer it wetter stiet in beam
dêr’t oan de tûken blommen bloeie.
