april 10, 2017
It wetter jout de fuortgong oan,
wjerspegeling fan wat is klear,
in jierrenlang projekt,
dat oerkaam as folslein en skoan
op ûnderdak-madam en hear
dy’t him net gau ferrekt.
Hy kin wol by syn kapitaal,
is ûnderdiel fan eigen stân,
riist boppe ’t grûnflak út,
it útsicht is syn ideaal,
jout sicht op stêd en plattelân
troch inkeld ’t heechste rút.
Troch ’t glês sjocht men wat stiet bekend
as bearenburch fan eigen grûn,
drank foar de iepening;
madam neamt him al gau myn fint
en is net oan de flesse bûn…
sjedêr wjerspegeling.
april 3, 2017
Ier rûn ik by de streken lâns:
de wite dy’t gjin wein noch wiisde,
reiden dy’t net wiisden op
feroaring fan seizoen,
it brocht my justjes út balâns.
It koe net oars, it wie noch ier,
oer ’t winterlânskip lei de dize,
dy’t wjerhold de fûgelrop
om oan te gean ’t ferbûn
mei griene spruten… libjend wier.
Fier hoegde ik net mear te gean,
de wite streek soe my wol wize
wêr’t it grien kaam út ’e knop,
dêr’t ik de oergong fûn,
’k bleau yn balâns en lang noch stean.
