september 14, 2025
Mei brede wjukslach kaam er del,
syn flecht wie lang genôch: fan Ruslân
hielendal nei de Legeaën,
boppe Oekraïne tusken drones
dy’t tûzen boargers deaden.
Hy ûnderfûn it as in hel;
it fjoer dat nachts de himel kleure,
wie swart-wyt yn syn ferbylding,
swart wat hielendal út Ruslân kaam,
wyt wat himsels besiele.
Wat wyt is, bliuwt by him yn tel,
hy telt him ryk yn de Legeaën
oan tal kikkerts, mûzen, rotten,
sy beskôgje him as inkeld swart,
mei him falt net te spotten.
Heech sjocht er op ’e greiden del,
as radar om syn proai te spotten,
hat er dy foar eagen krigen,
dan lansearret er himsels as drone,
de jacht foldocht him tige.
september 4, 2025
Ien blom kin wol fertelle
dat er mei de sinne draait
om folop strielen op te heinen,
strieljend jout er ’t ljocht werom,
dat is de sinneblom.
De Oekraynske fjilden
tilden op fan glânzjend giel
om oer de frede te fertellen…
wannear komt dy tiid werom
yn plak fan bom nei bom?
Ien bom kin wol berikke
dat er grinzen fier ferleit
om sa it Kremlin fûl te reitsjen…
nea komt dy tiran werom,
syn ein is sûnder rom.
Lit dan de sinneblommen
op de Oekraynske grûn
har draaie nei de sinnestrielen,
lûd jûchheit de giele blom:
‘De frede is werom.’