augustus 4, 2017
De hiele dei troch swalken bisten
by de suver blauwe himel lâns,
de kop omheech om ta te happen;
fantasearjend griep it bern syn kâns:
‘De wolf jou ik de klappen!’
De bisten draafden driigjend fierder,
frieten ûnderwilens harren dik
en ferven tagelyk it wetter;
wylst er gûlde, kriich de wolf de hik,
de hynst sloech op ’e kletter.
De fonken spatten fan de hoeven,
dat it wie gefaarlik om te sjen,
gjin minske wie mear op ’e lappen;
mei de eagen ticht, sa hearde ’t bern
dochs noch de fûle klappen.
juli 31, 2017
Tusken wiet en wolken
komt de takomst tichterby,
de fuortgong eaget frij…
gjin flot fan swiere balken.
Glidend oer it wetter
mei de peddel foar de gong,
begjint it lykwicht jong,
de swierte komt earst letter.
Frij fan drege boeken,
mar ferplichte is it fest,
diskusje hat der west
oer fan de planke dûke.
Frijheid om te kommen
wêr’t de oar dy hawwe wol,
men hâldt dat net lang fol…
hy hat it derfan nommen.
