augustus 21, 2017
De dop briek yn it tsjuster
yn it djipste fan de gong,
dêr’t gjin mannehân yn past,
sa feilich lei it jong,
krekt berne yn beton.
De hân wie net fan juster,
lei de muorre earder oan,
boude keamers foar de gast,
sa waard dy djip bedoarn,
beskerme troch beton.
De wjukken krigen fearren,
woene út ’e smelle gong,
breedút heger boppe ’t griis,
de hiele skepping song:
‘Gjin beam is fan beton.’
De beammen koe men hearre
troch it twirjen fan de wyn,
dêr’t de gongswel fleach mei gong
en frije flecht op yn,
ûntflechtsjend it beton.
augustus 7, 2017
Withoefolle skippen lizze
yn dy iene wike fan it jier
yn ’t wetterpoarteplak…
wat skip it wurdt, wa sil it sizze?
Is it dy boat of krekt dizze?
Allegearre lizze foar ’t plezier,
mar ek foar ûnderdak…
wat boat it wurdt, wa sil it sizze?
Ien kin alle jierren risse
folle mear as hiel de silersfloat,
’t giet hinne en ek wer,
it Poiesz-skip bliuwt net oeren lizzen.
Withoefolle sille ’t misse,
foer net nei de Snitser mar dy boat,
fan ’t jier is hy de stjer,
dus sil gjin minske him leechlizze.
