oktober 2, 2017
Wêr giet it yn de moarntiid hinne
op ’e flakte fan de mar
as kimen klimme út ’e dize?
Wiist de koers dan net nei ’t far,
dêr’t yn de djipte swimt de snoekbears,
ûnbewust fan ’t fangstgefaar…
it wachtsjen is noch op ’e sinne.
De mar leit stil yn rjochte streken,
sykjend giet it nei it plak
dêr’t yn de fierte mêsten rize,
wizend: hjir krijst dyn gerak,
de stream fiert mei de swierste snoekbears,
ûnbewust, noch neat gewaar…
it fertikale is in teken.
september 25, 2017
De stâlen stean noch rjocht oerein,
wol hat de tûke djipper bûgd
as hjoed troch ’t stoarmgeweld
en alle dagen rein.
De sinne mei it wolkewiet
fertelle kleurich it ferhaal
dat Noäch net mear telt…
ûntelber nei de tiid.
De stâlen jouwe tûzenfâld
en sprekke yn de âlde taal
dat siedzjen altyd telt
yn hiel de wide wrâld.
Mar wurdt in kerrel ta in munt,
útwreidzjend op miljoeneskaal,
dan is ien ding dat telt:
seis kear dyselde stunt.
De stâlen stean noch rjocht oerein
salang’t twa reeën derfoar gean
en om’t de bôge meldt:
de rêding is foarsein.
