november 20, 2017
It binne freontsjes foar it libben
fan it bern, dat noch belibje kin
dat dieren prate kinne;
foar him giet noch gjin wurd ferlern,
sa is hy nea allinne.
Mar komt foar har de lange winter,
dan ferlieze sy de libbensmoed
omdat se hingjen bliuwe;
as hy net komt, dan is ’t foargoed,
beskiten troch de miuwen.
De blêden litte har net falle,
kletse glimkjend oer de bûtenkâns
fan yn de lijte sitte,
mar komt it bern it paadsje lâns,
lit hy syn kâns net sjitte.
november 13, 2017
Syn simmer hat al west,
de tiid dat hy noch linich rûn
– seis skonken stapten tagelyk,
want fjouwer wiene fan syn hûn –
de rûte fan de Grienedyk.
Doe kaam foar him de hjerst,
de beammen stiene noch yn ’t grien
– twa skonken eagen justjes bryk
en fjouwer hiene faakris stien –
op rûte fan de Grienedyk.
It rinnen waard in test
foar him, al fielde hy him sûn
en wie er trije skonken ryk,
mar earmer sûnder trouwe hûn
op rûte fan de Grienedyk.
