december 4, 2017
As lytsen kleurkrêft krije,
is de rûnte samar fol,
elk hat syn plakje krigen
yn relaasje ta de bol.
Miljarden op ’e ierde
fergje fan de rûnte tol,
ûntkenne is as lige,
blyn is hy lykas de mol.
As oan de ein de kleurkrêft
fan it kâlde waar ferliest,
de ierde swit fan hjitte
en de wetterspegel riist…
… ferwachtsje dan de maitiid,
dy’t de krekte mjitte kiest,
dat ligers derfan witte
hoe’t de bloei de rjochting wiist.
november 27, 2017
Swart as de nacht is ’t ûnderdak
foar wa’t noch leit te sliepen,
mar tsjin ’t hege himeldak
brekt ljocht de dei al iepen.
De koers wurdt útset nei de dei
fan ‘lit mar sjen dyn spoaren’.
Yn ’t bestean wurdst dan net wei,
do fljochtst mei al dy oaren.
En faget wyn de himel skjin,
dan bisto al wer ûnder,
fêst op koers nei dûbelsin,
it roeien giet foar wûnder.
Twa hâlde goed de gong deryn,
noch better binne trije,
yn it spoar is minder wyn,
de moarn sprekt troch te swijen.
