februari 26, 2018
It hinget tusken nacht en moarntiid,
swart en keal, it hat gjin doel
om no al bûtendoar te roppen
dat it hjoed grif heve sil,
in skyltsje mar leit op ’e poel.
De fallen beam stekt út de earmen
as yn wanhoop boppe ’t iis;
men wit de seine komt fan boppen,
mar as ’t moarn al heve sil?
De moarntiid streket no noch griis.
Ynienen sjit de sinne strielen
nei de beammen op ’e wâl,
dy’t gloeiend wize út ’e toppen
wei nei ’t iis, in sterke wil
glydt oer de skyl, neat is te mâl.
februari 19, 2018
Hy sit noch net tsjin syn pensjoen,
fersliten knibbels hat er net,
de rêch giet jierren mei,
hy hat mei mannich strjitte ret,
foarbyldich, alle dagen sûn.
De Easterdyk leit yn ’t patroan
fan rjochte hoek, diagonaal,
in keunstwurk op syn wei,
de rjochte streek as liniaal
falt dêrby wol wat út ’e toan.
Hawar, sa is no ienkear keunst,
dêr’t hy lang mei te meitsjen hat;
in drankje op in dei
en ek de rook fan bakker Bart
beskôget er as tank en geunst.
