april 1, 2018
Sy is faak yn de wolken,
om’t se op ’e hichte is
fan wat him op ’e grûn ôfspilet:
giet it goed of giet it mis,
sy hâldt it oersicht op ’e balke.
Sy hâldt harsels yn lykwicht,
ek al stiet sy op ien foet;
as ûnder har in wolfshûn bilet,
bringt sy fleurich him in groet,
want mist er net har skoander útsicht?
Mar komt úteinlik ’t ynsicht
dat sy op dy hichte bliuwt,
is ’t útsicht fuort sa’t sy it spilet.
Dan hy dy’t wit fan hichten
heger as de Pan syn mêst,
de top om him djip te besinnen
op wat goed is of ta lêst…
der is dan noch in wrâld te winnen.
maart 26, 2018
Der wie gjin harsens op ’e planken
fan de Snitser bûlevaar,
it wie ek noch betiid
mei ’t kommen út ’e winter wei,
mar ’t lei net oan it waar.
De Houkesleat lei al lang iepen,
hie de maitiid al foarfield
en wachte op ’e tiid
fan mear beweging troch de dei,
it leafst dêroer ferdield.
Hjoed wie de moarntiid folle stiller
troch noch altyd wintersliep;
de oergong wie in striid
omdat men leaver lekker lei,
’t wie snein, gjin wurktiid kniep.
Sjedêr, gjin harsens, mar wol mouwen,
boksen, alles dweiltrochwiet,
de helte op ’e kop;
foarfield waard dizze maitiidsdei,
dêrmei de simmertiid.
