april 9, 2018
Heimsinnich is de letter
as ’t begjin fan ’t alfabet;
de fraach ‘wa hat him set’
wurdt ien foar letter.
It kin dochs net sa wêze:
seisentweintich nei elkoar;
de iene nei de oar
is min te lêzen.
Men kin der net omhinne:
ien derfoar en klear, dus sa,
dêr moat it mar op ta,
dan net mear stinne.
Nee wier, it kin noch minder:
’t is de J fan Jan en ja,
sa woe dy it dus ha,
gjin beam mear blinder!
Wêr giet it sa dan hinne
letter mei in waarm klimaat?
De stobben wize ’t paad
om oars te kinnen.
april 3, 2018
Wês wolkom, fûgels út it suden wei,
de himelstreken wize jim it paad
om wer in broed te lizzen
middenyn jim eigen wrâld,
de situaasje is dernei.
Ferhege hat it wetterskip it peil,
mar net allinnich foar it grutte skip,
’t hat alles hjir te sizzen;
jimme rjochten binne âld,
dus flean mar op en hâld jim steil.
It is safier, jim binne wer teplak,
de skeane kúf sprekt fan jim striidber aard
en alles is yn streken
foar úteinlik jim behâld:
de berntsjes krije har gerak.
Watsei, allinnich yn It Heidenskip?
Is ’t peil op oare plakken dan noch leech?
Nim elkenien geweken
dy’t fan ljippen minder hâld
as fan de trekker en it skip.