april 23, 2018
Der is noch romte, hat er sjoen,
de doar stiet foar him iepen,
dus wêrom net in wjukslach dwaan,
al wie ’t mar om te sliepen.
Hy hat syn hert gjinien noch jûn,
is net foar eigen aaien
en ’t kroast in faai bestean te jaan,
no’t jagers frijút jeie.
Dus jou him mar ’t appartemint
mei útsicht oer de dakken,
dan sjocht er hoe’t in oar it docht
en heart har grif wol gakken.
Wat no, in reidhin dy’t dêr rint
of stiet dy stil by ’t neiteam?
Sy sjocht noch yn de takomst ljocht,
hy hâldt it by in deidream.
april 16, 2018
Wurdt de grins op ’t wiet ferlein,
dan brekt de striid fûleindich út
en fleane spatten yn it rûn,
it wurdt de fjochters swart foar eagen,
mar gjin poep dy’t frede slút.
Wurdt de iene rûch ferslein,
dan leit de grins foarearst wer fêst,
de oare hat in kraachje wûn
en hearsket op syn eigen weagen,
rêstich roeikjend nei it nêst.
Nei de oarloch wurdt wer lein,
opdat it poepfolk bliuwt op peil:
in generaasje sterk en sûn
mei as it moat de striid foar eagen…
poepen sjogge dêryn heil.
