mei 21, 2018
De sinne kroep krekt út ’e dize
wei, besocht it wetter kleur te jaan
en ’t fearrekleed te drûgjen,
it wie mei moarnsmist min te dwaan.
Ik rûn derlâns en seach him sitten,
majesteitlik op syn wettertroan,
bekend, ek frjemd fan bûgjen,
hy seach my net, mar ek net oan.
Hy hat grif fan dy bank dêr witten,
seach dy fêst net sitten wêr’t er stie,
hy stie der sels fier boppe,
sloech yn de wyn de minskerie.
Mar ik bin nei de bank ta setten,
joech my del om nei de foarst te sjen,
de troan wie leech… ik roppe…
myn lûd gie yn de wyn ferlern.
mei 14, 2018
De klaai waard oanfierd oer it wetter,
mar dy tiid is hjoed net mear te keap…
wa soe dêr noch oer kleie?
De jierren fleane nei ien heap
om op produkten del te saaien.
Se kamen op it dak telâne:
pannen, mar ek dowen nei de flecht
rjochtút en dan wer bôgje…
wat is nep en wat is echt?
Se binne kommen om te skôgjen.
De steat fan ’t pannedak kin better.
Sjoch de skoarstien, justjes út it lead.
Dus as ’t begjint te waaien…
… nimmen dy’t de skoarstien keart.
Kontrôle is wat oars as kleie.
Wy sjogge út op ’e produksje.
Hjoed de dei is dy kompjûterstjoerd.
Gjin klaai om oan te tôgjen.
Gjin do dy’t no dêr noch nei koert.
Men kin op ’t digitale bôgje.
