Archive for the Lyrysk Deiboek category

Bernebreatiid

Noch hâldt it stek de ingel tsjin,
de punten, stribjend nei de hichte,
skerpte dy’t him stekke kin:
de bajonet op it gewear,
it bloedmes, net om oan te sjen.

Mar as de gjalpen fan it bern
troch hongerskerpte him berikke,
is de earste slach te sjen,
de klappen klinke kear op kear,
de ingel klimt sa heech er kin.

Sjedêr de himel iepengean,
it daget fjurrich yn it easten,
it is no tiid om stil te stean,
fol fjoer te skinken, mear en mear
wurdt oan it bern syn breatiid bean.

Iere keunst

’t Rûn lichter as earjuster
mei it swarte asfalt ûnder skuon
dy’t elke dei itselde fiele,
dochs wie ’t fan ’e moarn roettsjuster.

De wei waard wiisd troch ljochten
dy’t wat hiene fan in loftballon,
mar wat de kâlde kop besiele,
wiene spoaren, hjoed strielrjochte.

De stappen lieten spoaren
achter, oars as fan in rubberbân,
sa kaam der in ferskaat oan stilen,
wat de eachopslach bekoare.

Mar dochs… ’t hie wachtsje moatten,
want it keunstwurk rûn wat út ’e hân,
mei kryst hie it de haadrol spile…
dêrmei hiene bern ek boarte.