september 17, 2018
Mei beide earmen skean omheech
rôp hy omraak om sterke help
nei ’t stûkjen fan de tsjillen
yn de grûn, as maisfjild noch te leech,
it koe it swiere spul net tille.
’t Is hjoed de dei in spul fan neat:
technyk as trouwe boerehelp,
yn need ek goed te brûken,
gjin karwei is op it fjild te dreech,
it hynder hoecht net mear te lûken.
Mei mar twa tsjillen op ’e dyk
kin ‘Mooiwark’ wol de skeante oan
om breedút ôf te snijen
’t rûge spul; wat stean bliuwt, is gelyk,
egaler kin men it net krije.
september 3, 2018
It gûnze net mear om my hinne
as ik tusken griene greiden rûn,
dêr’t kleur noch fleur oan te belibjen wie,
it fee friet him de pânse rûn
en hoegde skitend net te stinnen.
It fee koe ’t gûnzjend folk wol misse,
swypke folle minder mei de sturt,
mar blom en fûgel wisten har gjin rie
en bleauwen nei in pear jier fuort,
de kij ha foar mear jarre pisse.
Ik rûn mar troch en hearde gûnzjen,
snúfde swietrook fan mear blommen op
as yn de greiden te belibjen wie,
ik hold by ’t wite wûnder stop
en fielde ’t hert ynienen bûnzjen.
Dêr siet ien op in blom te sûgjen,
lade huning yn, naam stomoal mei,
lykas syn warber folk foarhinne die,
ik skôge dêr mei ynmoed nei,
en moast wol foar dy iene bûgje.