januari 28, 2019
Earjuster wie de grûn te hurd
om stiennen goed teplak te krijen,
beide knibbels hiene ek gjin sin
te bûgen foar foarst Winter…
foar de fluorder gjin meilijen.
Hoewol’t de iisflier like hurd
wie, lei er op ’e feart op knibbels,
want de noaren sieten net nei ’t sin,
de foarst hie mei de fint te krijen,
jage him oer alle ribbels.
Hy hie ’t idee fan ‘ik ryd hurd’,
hat foar de wyn de einstreek helle,
rûn oer strjitte mei in skoander sin
en hat foarst Winter witte litten:
’k sil itselde moarn bestelle.
Hjoed wurket er wer tikjend hurd
mei beide knibbels stiif fan ’t riden,
foar de toarst hat grif de flesse sin,
hoewol’t er fan prins Rein wol krije
kin de drippen, meast fansiden.
januari 21, 2019
De beammen fan Ysbrechtum
kamen noch net út ’e nacht
wei, likemin de skerpe toer,
dy’t drige ta te stekken…
’t wie dan mei de balfoarm oer.
Hy rûn troch ’t universum,
fan ’e moarn wat tichterby
mem ierde, noed steand foar har bern
mei ryp as wite tekken,
readich liet er him skerp sjen.
Mei al syn kontininten
wie er mem de bek útstapt;
hy stiek har groeiend nei de kop,
mar liet har net ferrekke,
rûn as bern wer mei har op.
