februari 11, 2019
De holle heech, mar soms foardel,
’t is net allinnich yn de loft te finen,
’t langstme dat de himel iepenbrekt,
joech him sûnt de bernetiid al del.
Bûch dêrom faker nei de grûn,
bytiden sil it ljocht op ’t fearke skine
dat in ingel fleanend falle liet,
’t wurdt foaral troch berne-eagen fûn.
Want grutten ha wat mear mei hurd:
it asfalt om mei faasje op te fleanen,
rubberbannen gûnzje ’t toanleas liet,
blaze ’t fearke op ’e luchtstream fuort.
De ingel blaast it wer werom,
dat berne-eagen der oerhinne geane
en in finger oer de rûntsjes strykt…
’t fearke bûcht foaroer, de rêch wurdt krom.
februari 4, 2019
Gjin sleeptou hat er nedich,
oprôle leit it om de bolder,
de hiele winter al,
’t leit net oan strange froast,
de waarprofeet spriek kolder.
De sinne bringt gjinien ta stân,
it útgeansfolk bliuwt langer lizzen
yn ’t waarme winterhol;
hoe let derôf, wit Joast,
op snein is ’t min te sizzen.
Mar efkes fierder, op ’t Grutsân,
stean fytsers efkes út te pûsten,
fan alve stêden fol,
twa slokken foar de toarst…
wer wurde hannen fûsten.
