maart 18, 2019
Se binne jong, noch foar in part
klaaid yn it puberfearrepak,
mar kinne al it lykwicht hâlde
mei twa poaten op dik tou,
sa boppe ’t wiet in gaadlik plak.
Hoewol’t sa’n keunstke wol wat hat,
sprekt út ’e hâlding gjin gefoel,
it bliuwt foar beide by it âlde;
pubers komme net yn tou,
ha oer de leafde noch gjin doel.
Har leafde skaait nei rôzich-read,
al is it ek ier yn de moarn,
it is har oan te sjen, sy hâlde
fan elkoar as man en frou,
mei harren is ’t al jierren oan.
maart 11, 2019
Der sit op ’t each gjin libben yn,
it liket allegear noch keal,
mar wat net is, kin komme,
wat men sjocht, is skyn.
Wol fleach de fleugel op ’e wyn
fier fuort, de mêst stiet no foar peal,
de poarte wie ferstomme,
dat is wiken lyn.
De gaffel hat ferlet fan ’t seil,
dêrsûnder fart it skip mar heal;
al is de wyn ek romme,
op it each gjin heil.
Sjedêr, de gong nei boppen steil,
de kleuren binne net mear feal,
gjinien fielt him ferklomme,
libben boppe peil.
