juli 15, 2019
Noch jong en sûnder ûnderfining
stiet er op it houten stek, sjocht út
nei wat der fan syn gading is
op ’t koarte gers of justjes heger:
in twa- of fjouwerpoat as bút.
Ferlern hat hy de hechte bining
mei de âlden yn it waarme nêst,
fan fretten wie er dêr wol wis,
hy moat him hjoed de dei sels rêde,
it stek jout him net folle rêst.
Hy hat se sjoen: it selskip swellen
op ’e stange fan it twadde stek,
it is no ienkear sa’t it is,
sy ha elkoar, hy is allinne,
stiet sûnder bút ferlern… foar gek.
juli 8, 2019
’t Kaam fleanend oer, as in ynvaazje,
dûkend doe, op jacht nei fisk en iel,
massaal gie ’t op en del
mei swarte wjukken duvelsk rap,
it hie wat fan in hel.
In yllustraasje foar it minskdom
dat it fleanend nei de djipte giet
yn in klimaat mei iis
dat teit, út gletsjers wer in hap,
de wrâld is fan de wiis?
Sjedêr… de fûgel sûnder faasje
sit al tiden briedend op it nêst,
te lang foar libben kroas,
syn swarte wjukken wurde slop,
it is foar har net oars.
