april 15, 2019
De kop mei efkes yn de fearren,
in eagenblikje foar harsels,
hoewol’t se op dit stuit neat sjocht;
it giet by har net as fansels,
de kop sil nei har winsken hearre.
It wie gjin winsk, de tolve aaien,
se kamen samar út harsels,
hoewol’t de jerke om har socht;
ek mei de twadde gie ’t fansels,
se hie oer oandacht net te kleien.
It wurdt no tiid om der wer hinne,
want sy ferwachtet hjoed of moarn
de útkomst, wat komt foar it ljocht…
de hearen ha in oar fertoan:
de kop derûnder, neat te winnen.
april 8, 2019
Kranich
Gjin kraan tilt, al hoe sterk dy is,
in toer út it ferline,
want dy tiid komt net werom…
de skiednis lykwols lit him fine.
Ferhalen komme út ’e grûn
en soms ek út it wetter,
wa’t hjoed libbet, giet weom
yn tinzen, wat is goed foar letter.
Sjedêr in kraan dy’t sterker is,
dy koe ’t kastiel wol hifkje,
kom dêr ris op ’e strjitte om,
lit ús net langer stean te wifkjen.
Set op dy helm, it is dy jûn
om foar de faam te striden,
foar ivich krigesto de rom…
wa’t kranich is, giet oer de tiden.