september 23, 2019
Syn paad kroep hy allinne
as trage stikelrûp,
der wie gjin tinken by
doe’t hy oer skulpen hinne glied,
it brutsen hûs fan slakken,
foar ’t gefoel gie dat gewoan:
‘Ik libje want ik krûp.’
Sy ha elkoar traach moete
op it krúspunt fan it reid,
der wie gjin tinken by
doe’t ien de oar tsjin ’t glêde glied,
sa dogge dat de slakken,
foar ’t gefoel gie dat gewoan:
‘Wy libje sa’t it leit.’
september 16, 2019
De koppen kamen byinoar
om efkes te oerlizzen,
’t gie benammen om de strategy
hoe mûzen op te jeien,
want de skea oan ’t gers wie bar.
Foar kij gie ’t om it deistich miel,
ek foar de blauwe reager,
dêr’t in poarsje mûzefleis foar wie;
dy hie oars neat te kleien,
kriich troch ’t stampen rom syn diel.
Ien stampte fierste entûsjast,
in oanslach op ’e reager,
dy’t fuortdaliks op ’e wjukken gie,
hy seach de mûzen swaaien:
‘Flean mar op, bist net ús gast!’