december 16, 2019
Wa docht my wat
hoe’t ik hjir stean
en hâldt it stiel beset
salang’t it my sa past,
myn wil is wet.
Men kin my wat
wylst ik hjir stean,
gjinien foar my yn ’t plak;
salang’t it stiel net barst,
bliuw ik yn ’t pak.
Myn pak is swart,
stekt ôf tsjin wyt,
in keninklik ferskil,
ik fiel my fûgelfoarst,
sterk is myn wil.
As stiel sa sterk,
dêr’t ik op skyt
en flean dan frij-út op,
omdat it fan my moast,
sa woe myn kop.
december 9, 2019
It is in wrâld fan wyt en swart,
gjin kleur fersiert de wol of hûd,
sa skreau de evolúsje foar,
dus bleau it sa oant hjoed de dei…
wa wit wat yn de takomst bart.
De witen ha har plak wol fûn,
’t sit yn de genen en it bloed
dat der gjin plak is foar de oar
dy’t swart is, dus mar gau hjirwei…
’t is wol de fraach: is swart-wyt sûn?
Wa wit wat yn de takomst bart,
faaks krije partsjes wyt in kleur
en skriuwt de evolúsje foar:
it puntsje fan de sturt wurdt read,
wat wol wat fan in stopljocht hat.
Diskriminaasje hat dan west:
de witen hâlde ho mei fleur
en oars stiet read foar in protest.