april 12, 2020
Op goede freed hie ’t minne west:
de hammer dy’t de spiker sloech
troch hân en foet yn ’t hout,
it wie ’t gefoel, net te begripen
hoe’t de geast it droech.
Op stille sneon sloech ta de rêst,
it hurde klopjen yn de kiel,
hoe’t men dan djipgeand rout,
gjin hân of foet om fêst te gripen,
slein is dan de siel.
De snein bleau as de sneon sa stil,
behalve ’t koeren fan de do,
dy’t wachte op it hout,
sa no en dan nei ’t slachfjild kipe…
wannear komt it no?
april 5, 2020
It wie de snein fan skoander waar
mei yn de moarntiid al de sinne
dy’t gjin wolk as ûnderbrekker hie…
wa soe dan noch it sneinsfolk keare?
Mar dochs drige der gefaar.
It wie de snein fan bliuw mar thús,
want yn de tún skynt rynsk de sinne,
dy’t ek boppe de balkonnen stiet;
sa net, dan moatst dêrnei mar leare
de betsjutting fan ’t ynfús.
It waard de snein fan bliuw yn lyk-
wicht sûnder oer de dyk te rinnen,
op ’e planke stiest en glydst oer ’t wiet
op ôfstân, hoechst gjinien te kearen,
fan de plysje krijst gelyk.
