mei 25, 2020
De baas fan ’t spul wie der net by,
sit sûnder syn ûnthâld teplak,
wit fan gjin reade arke mear…
syn simmersk ûnderdak.
Al langer as in heale iuw
joech hy de arke syn gerak,
de lêste jierren koe ’t net mear,
hy is foargoed teplak.
Syn arke sit oan ’t sleeptou fêst,
fart nei de helling foar in beurt,
mar foar de baas hoecht dat net mear,
’t is net syn each dat keurt.
Al jierren hat er dêr syn plak,
it fûgeltsje mei ljochter read,
it siket foar de lêste kear,
’t fynt op it wetter neat.
mei 18, 2020
Dêr leit er achter oare boaten,
dy’t foar ’t each noch farre kinne
mei de wenskipskipper oan it roer;
hy nimt wat foaroan leit,
lykas hy wend is, yn de mûle:
‘Dy boat giet nei de kloaten!’
Gjin wintersliep, hy leit te sliepen
sûnt de skipper him derhinne
lei, wylst hy de útspraak die: ‘’t Is oer,
do hast dyn oeren draaid,
no net mear oer ’t ferline lulle,
brek my de bek net iepen!’
Dus sa… it moat dochs net healwizer
nei syn plicht, faak mei de sinne
oan de loft, hoewol’t er ek wol foer
yn waar en wyn, in feit
is dat syn baas hat in bedoeling:
op koers nei it âldizer.