augustus 25, 2020
Rûnom is hy no beknotte,
rikte eigenwiis te heech
om twirren op te heinen,
wat him rûzjend sjonge liet…
mei syn stim foel net te spotten.
Hoe lang moat er no noch swije
foar’t it grien him sjonge lit
syn lieten mei refreinen?
Wit dat gloarje nea fergiet,
grif sil hy syn stim wer krije.
Op ien earm sit no de kobbe,
stânplak foar it fiere sicht;
oer dakken, strjitten, pleinen
kriest er arrogant syn liet:
‘Leaver ha ’k de grutte dobbe.’
augustus 17, 2020
It joech gjin lúkse rekreaasje,
want it hûs wie noch fan hout,
dochs waard it yn korona-tiid
de wiken troch ferhierd,
mar hoe’t it mei de fentilaasje siet?
Deis wie der wol ferdivedaasje
bûtendoar, dêr’t soele wyn
de hûd noch wat ferkuolling joech
en oars it koele wiet,
mar hoe’t it yn de lette oeren siet?
De hjitte joech dan yrritaasje,
want it sitten liet it swit
al rinne, lizzend bleau men ek
net drûch, lykas soks giet
wannear’t korona noch in kânske biedt.
De kâns foar sljochte rekreaasje
mei in handoek en in kleed
joech kreativiteit… net gek!