oktober 5, 2020
Uneinich rinne rûnten troch,
lykas in slang dy’t kop noch sturt
hat, kronkeljend itselde paad,
fertel dêrfan it nut.
It komt hjir net op tellen oan,
gjin mjitte sûnder sturt en kop,
dat sykje ’t yn in rom ferskaat
en harkje nei de rop
fan fûgels yn de iere moarn
al nei in briedplak op ’e strún,
elk nei syn eigen bou en aard,
as biotoop de tún.
Uneinich rinne jier nei jier
nei wer in jier, it giet mar troch,
it liket op in streekrjocht paad…
hoefolle jierren noch?
september 28, 2020
Gjin sprake fan allinnich
swimme, mei elkoar gean
guozzen troch de tiid,
in hechte mienskip, mar frijsinnich.
Mei frijheid yn de fearren
fleane sy de fierte
yn, it hat wol sin
om gakjend nei elkoar te hearren.
Sy kinne dêr net sûnder,
om’t kommunikaasje
útrint op ’t bestean
fan boppe fleane, frette ûnder.
Net achtslaand op ’e boeren,
fiele sy har frij om
frettend troch te gean,
allinnich mar harsels oanstjoerend.
Gjin sprake fan allinnich
swimme, mei har bern gean
sy ek troch de tiid
as ien famylje, mar frijsinnich.