juni 23, 2022
fan Jan Mankes*
Ik ha in selfy makke
mei de ûle op ’e hân,
dy’t wol wat fan my hat,
wy binne beide hjir ússels,
ik bin dy en do bist my…
ha wy ússels te pakken?
Do giest fansels nei tsjerke,
mar net foar in drege preek,
wol omdatst jongen hast;
ik bliuw yn tsjerke by mysels,
mei dyn flecht fiel ik my frij,
al driuwend op ’e flerken.
Gjinien krijt ús te pakken,
want wy ha it dreechste hân:
net nei ússels te sjen,
mar heech by oaren op te sjen,
ik sjoch dy en do sjochst my,
sa hawwe wy it makke.
* Jan Mankes (1889-1920)
Skilderij ‘Selsportret mei ûle’
juni 16, 2022
fan William Turner*
Famkes dûnsje yn de rein
oan de igge fan de Theems
om wille te belibjen
oan beweging mei de hiele lea,
wat trochslacht nei it brein.
Breinroer fan ferealens op
eleminten yn de loft
om dûnsjend te belibjen;
lilk wurdt net in famke yn dit gea,
sy klimme nei de top.
Ut ’e fierte stoomt de trein
nei de brêge oer de Theems,
mei faasje as de hazze,
dravend foar it libben, troch de dea
opjage, net ferslein.
Eleminten jeie mei,
harmony fan loft en stream,
as stoom de lea belibje,
dûnsjend wurdt net tocht oan rein en brea,
it brein slacht troch op wei.
* William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘Rein, stoom en faasje’