oktober 20, 2022
fan Georgia O’Keeffe*
Mei pinselen streke ik in oade
oan New York, in steile stêd,
dy’t my earst fassinearre
troch it stribjen rjocht omheech…
it wie mar foar in perioade.
Troch de hichte waard ik lykwols dwilich,
yn de lichte wie gjin blêd
dy’t my de driuw ferklearre
om te groeien rjocht omheech…
dêr wie gjin siel, dus wie ik sielich.
Swierte dreau de azem út ’e longen,
tagelyk my út ’e stêd,
myn oade wie mislearre,
streekrjocht foar New Meksiko
sil myn pinseel it lofliet sjonge.
* Georgia O’Keeffe (1887-1986)
Skilderij ‘Strjitte New York I’
oktober 13, 2022
fan Gwen John*
De werklikheid wie dizich,
kaam bedriigjend op har oer,
wêr’t sy gjin greep op hie,
oarsom, sy rekke yn de kloer
fan wat sy har ferbylde
yn ’t bestean dat tsjin har wie.
De útflecht lei foar ’t gripen:
’t leave boek dat har net tsjin-
mar oanspriek, elke die,
soms goed, faak min, hie sin,
omdat sy har ferbylde
dat dy net tsjin har yngie.
It boek wie har ta stipe
mei it tsjutten fan de wrâld
dy’t dizich wie, mar nei
it lêzen kriich sy hâld-
fêst, ek op har ferbylding…
’t klearre op ta ljochtskyndei.
* Gwen John (1876-1939)
Skilderij ‘It leavelingsboek’