februari 2, 2023
fan Johannes Hari*
As tsjillen kreakjend it bejouwe,
hynders sette amper noch in stap,
de fingers stiif fan kjeld net bûge wolle,
proviand is op wat brea nei op,
dan kin men noch in tintsje bouwe.
In kleed mei in tal deade tûken
soarget foar wat lijte om it fjoer
gelegenheid te jaan de klomske hannen
te ferwaarmjen, want oars hâldt it op
en frette moarn de ropske roeken.
De simmer nûget om te striden,
want in hjitte holle kin gjin grins
en stjoert soldaten oer morele grinzen,
dat in holle wurdt in hurde kop,
beferzen yn iiskâlde tiden.
Hoe’t idioaten ek mar hjitte:
Poetin, Hitler of Napoleon,
sy hawwe alle noarmen strang beferzen,
draaiden wearden moardzjend oer de kop
en woene fan gjin omkear witte.
* Johannes Hari (1772-1849)
Skilderij ‘Nachtkertier te Molodechno’
januari 26, 2023
fan Jean-François Millet*
fan Paula Modersohn-Becker**
Wylst rike boeren folop rispje,
bûge froulju nei de keale grûn,
de hân útstutsen nei wat
oerbleaun is, har wurk oant yn de jûn.
De dei is lang, it moat hjoed barre,
oars ha oaren al wat oerbleau fûn,
wat har perfoarst net barre
mei, sy libje fan de rike grûn…
… oant sy net langer bûge kinne,
inkeld noch de holle foar har God,
om’t sy oant no ta sparre
binne, wol tefreden mei har lot.
De fingers hoecht de frou net mear te
bûgen, inkeld foar de fingerhoed,
de blom dy’t sy hjoed plôke
hat foar ’t earmhûs, dat befalt har goed.
* Jean-François Millet (1814-1875)
Skilderij ‘Froulju dy’t ieren sykje’
** Paula Modersohn-Becker (1876-1907)
Skilderij ‘Alde frou út it earmhûs)
