Archive for the Keunst category

Se is de jongste fan de ploech,
de harem fan de rike Arabier
dy’t foarkar hat foar readich hier
en yn de lette jûn de oandrift fielt,
hy sparret har, want sy wie slûch.

Oerdei sjongt sy it heechste liet
op bleate fuotten mei in gouden stim,
mar net foar him, foar har as mem,
de frou dêr’t sy har djipst gefoel mei dielt
en dy’t har treast by soms fertriet.

Se kin net ta mei mar ien stim,
dat witte alle haremmemmen skoan,
de snaren jouwe oan de toan
lykas it nachts by har fan binnen fielt,
in resonearjen, net foar him.

* Lord Frederic Leighton (1830-1896)
Skilderij ‘De muzykles’  

’t Rûn nei de eintiid, wie it sizzen,
rampen rôlen oer de wrâld,
de see wie rûch, de himel sloech
mei heil, fan gleon nei kâld,
wa koe de flits en klap foarsizze?

It folk fan libje by de dagen,
ek as dat de lêste wurdt,
drinkt yn de lijte fan de kroech
en dûnset mei in sturt
de polonêze om de hage.

It folk fan swier op beide hannen,
swierder noch yn dizze tiid,
sprekt skande en stiet wiken droech,
it preket wiid en siid
it oardiel oer noch snoade plannen.

Dan falle gatten yn de wolken,
brekt de sinne strieljend troch,
in ingel smyt it oer de boech
fan drank en dûns en sjoch,
dat strielet ôf op alle folken.

* William Turner (1775-1885)
Skilderij ‘De ingel dy’t yn de sinne stiet’