november 13, 2016
fan Jozef Israëls* fan Hendrik Willem Mesdag** Moarns ier wie sy al yn de skrep, hjoed hurder as op oare dagen om mar earder klear te wêzen; foar har eagen foer in skip, dat laden wie mei fjouwer fragen. Fier oer de midden fan de dei, Sy wie te ier op ’t hege dún De lêste strielen skeaten fjoer * Jozef Israëls (1824-1911) ** Hendrik Willem Mesdag (1853-1894)
|
november 13, 2016
fan Andrej Andreevitsj Mylnikov*
it is de keunstner dy’t it wit, mar dy’t it net mear witte lit, de sinne lit syn ljocht wol skine. Se rinne sjongend by ’t lemieren Of komme se werom en rinne Wol harkje nei in wier ferline Yn Ruslân of yn Oekraïne, * Andrej Andreevitsj Mylnikov (1919-2012) |