maart 30, 2017
fan Remigius van Haanen*
Wa wurdt net rekke,
krijt gjin waarm gefoel
by twirkes dy’t oer ’t wetter
strike, yn de jûn noch soel…
de moanne sil trochbrekke.
Wa wol dan witte
dat dy satellyt
draait om de rûne ierde?
Fiel hoe’t ús boatsje glydt…
de moanne kin ’t net litte.
De wolken driuwe
foar it nachtljocht wei
of brekt it der trochhinne?
Fiel hoe’t wy glide nei
it langstme om te bliuwen.
Wêrom net skine
mei it eigen fjoer
by twirkes dy’t oer ’t wetter
strike, dûbel ljocht jout stjoer,
’t gefoel sil ’t far wol fine.
* Remigius van Haanen (1812-1894)
Skilderij ‘Nachtgesicht mei in sylboat mei fjoer’
maart 23, 2017
fan William Turner*
Sjedêr, ik stean der swijend op,
mar sprekkend sa’t ik byldzjend bin,
de eagen rjochte op ’e fierte,
de earen harkjend nei de rop
om my myn ropping yn te jitten.
De weagen bolderje my ta
dat ik foar bylden berne bin,
it galmet tusken heuveltoppen
dat ’k foar ’t palet de hannen ha,
de ynspiraasje komt fan boppen.
It is net hjir, mar altyd dêr,
sadat ik skilder-swalker bin
by heech en leech, romantysk stribjend,
de kosmos wol my ha as stjer
om nei de dea noch troch te libjen.
* William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘Selsportret’
Skilderij ‘In jacht sylt nei de kust’