december 29, 2016
fan D. Witting*
fan Nicolaes Maes**
It skaad sloech op ’e tafel del
en skampte oer de harsensplasse,
trillings roerden al ien snaar
en weagen fierder mei gefaar
fan ivich doarmjen yn de hel.
It koe noch krekt, mar Beatrix
hie fan de dea neat yn de plasse;
op ’t portret wie foar in frou
it ivich libben sûnder rou
en fan it oare wist men niks.
Swart-wyt wie ’t biedwurd fan ’t bestean,
dus dat kontrast soe aardich passe
yn ’t ovaal, folslein portret;
de dea hat doe syn stimpel set,
sy soe him yn de mjitte gean.
* D. Witting (aktyf om 1630 hinne)
Skilderij ‘Vanitas-stillibben’
* Nicolaes Maes (1634-1693)
Skilderij ‘Portret fan Beatrix Snels’
It portret is skildere yn 1678
Beatrix Snels is ferstoarn yn 1678
december 22, 2016
fan Georg Gilles Haanen*
It wie op ’t feest fan sinnekear,
dat gearfoel mei dat fan Jehannes,
dy’t in protte Joaden doopte,
dat Tirolers kamen yn de wear.
De bergen wachten harren op,
wylst sy de koarte nacht ferwachten,
dy’t har doopte mei ljochtmoanne,
wat it hert slaan liet mei fûle klop.
De beammen soargen foar it hout,
troch stoarmen fan de stammen brutsen,
ôffal op in hege bulte,
dat feroare yn de glâns fan goud.
It fjoer skonk gloede yn de nacht,
noch klearder as de rûne moanne,
sinnebyldich foar de sinne,
berch en beam genieten fan dy pracht.
It folk joech beide ljocht en ear,
oan sinnekear en oan Jehannes,
lieten klonken fier en dûbel ,
nei de lêste echo kaam it klear.
* Georg Gilles Haanen (1807-1879)
Skilderij ‘Moannelânskip mei figueren
by in kampfjoer op in berchpas’