juli 6, 2017
fan Anthon van Rappard*
fan Jozef Israëls**
It ljocht kringt amper troch it glês,
se sitte mei har seizen yn de jûn
en ha de put derút,
lykas de manlju foar’t se stoaren
nei in libben, hecht en sûn,
as fisker op ’e wrede see,
dat praat giet stadich út,
noch efkes oer dat oare,
wat sei dûmny yn syn preek…
de Heare jout de goeden rêst,
wolno, se binne ta oan tee.
Se sit yn ’t tsjuster
tichtby ’t fjoer
fanwege rimmetyk,
hat oars gjin praat
as mei de klok
oer ’t libben hat gjin doer,
fan hjoed nei juster
leit net yn har aard
en moarn is sûnder lok,
de dûmny hat gelyk:
se lit it oan de Heare oer.
* Anthon van Rappard (1858-1892)
Skilderij ‘Aldefrouljushûs yn West-Skylge’
** Jozef Israëls (1824-1911)
Skilderij ‘As men âld wurdt’
juni 29, 2017
fan Laurits Andersen Ring*
It giet djipper as de skaden,
heger as it moarntiidsljocht
en fierder as it finster,
it sakket streekrjocht nei it hert
en hat it op ’e hichte brocht
fan bûten is it tweintich graden.
It is elke moarn itselde:
út ’e djipte fan de sliep
oerein, it each op ’t finster,
it blauwe swurk of is ’t beset
mei wolken as de wol fan ’t skiep…
wat is der fierder noch te melden?
Mei de tee en ’t stikje bôle
komt de krante foar it ljocht,
it finster nei de fierte;
wat rekket, sakket har yn ’t hert,
it lichte fljocht sy troch mei nocht…
sa komt sy efkes fan de pôle.
* Laurits Andersen Ring (1854-1933)
Skilderij ‘Oan it moarnsbrochje’