maart 9, 2017
fan Hans Memling*
Sjoch har rizen, hillich frommes,
boppe alvetûzen fammen út,
’t is Ursula, by einbeslút
ûnteard, fermoarde om har frommens.
’t Houlik mei de prins, in heiden,
koe wol trochgean, earst oer trije jier,
de boat dreau ôf, kaam withoefier,
it waard de skieding fan dy beiden.
Alle fammen wiene rêden,
dus woe Ursula nei Rome ta,
op beafeart, want dat hearde sa,
in reis fan withoefolle trêden.
Alvetûzen waarden tsjûgen
fan de Hear, dy’t harren rêden hie,
se struiden sa it geastlik sie,
ûnkundich wa’t mei swurden sloegen.
Hunnen stieken mei har swurden
yn it fleis, har sie foar fammebloed,
dat riisde ta in reade floed,
te grousum foar in protte wurden.
* Hans Memling (sirka 1435-1494)
Skilderij ‘Sint-Ursula-skryn’
maart 2, 2017
fan Adriaen van de Venne*
Sjoch hjir de goede dea,
dy’t weet hat fan it lijen
fan beide, siel en lea,
hy komt om te befrijen.
Hy stekt de kaai yn ’t slot,
it lichem komt sa iepen,
de siel fljocht nei syn lot,
gjin tiid om noch te sliepen.
De neisten jouwe ’t oer,
ien sit al yn de slomme,
it libben, koart fan doer,
wurdt wei mei stille tromme.
Net foar syn trouwe hûn,
hear him noch súntsjes janken,
hy fielt de dea hat wûn,
dus baas, foargoed betanke.
Sjedêr de widze stean,
it berntsje leit te sliepen,
rom tiid om te bestean,
syn takomst leit noch iepen.
* Adriaen van de Venne (1598-1662)
Tekening ‘Ellenden-eind’