april 6, 2017
fan Philip Sadée*
fan George Hendrik Breitner**
De skiere kym as grins
fan ’t wyldlân, safier kin sy skeppe,
soks giet boppe harren tins,
sy moatte skreppe.
Sy libje wol op grûn
fan wat beskrept wurdt, ’t jout te iten:
jirpels yn de lette jûn
om troch te biten.
Sy bite troch de dei
en wa’t net siik wurdt, troch de jierren,
wolle hjir net wei,
’t bestean is hjirre.
Hjir is de muorre grins,
sy stjitte faak dêrtsjin de holle,
lege magen ha ien winsk:
wat sop ha wolle.
Yn ’t pantsje jirpelsop
fan earme grûn, net om te biten,
’t is mei trije happen op,
moarn gjin besite.
* Philip Sadée (1837-1904)
Skilderij ‘It meitsjen fan in jirpelfjild’
** George Hendrik Breitner (1857-1923)
Skilderij ‘Sop útpartsje’
maart 30, 2017
fan Remigius van Haanen*
Wa wurdt net rekke,
krijt gjin waarm gefoel
by twirkes dy’t oer ’t wetter
strike, yn de jûn noch soel…
de moanne sil trochbrekke.
Wa wol dan witte
dat dy satellyt
draait om de rûne ierde?
Fiel hoe’t ús boatsje glydt…
de moanne kin ’t net litte.
De wolken driuwe
foar it nachtljocht wei
of brekt it der trochhinne?
Fiel hoe’t wy glide nei
it langstme om te bliuwen.
Wêrom net skine
mei it eigen fjoer
by twirkes dy’t oer ’t wetter
strike, dûbel ljocht jout stjoer,
’t gefoel sil ’t far wol fine.
* Remigius van Haanen (1812-1894)
Skilderij ‘Nachtgesicht mei in sylboat mei fjoer’