mei 18, 2017
fan Henri Rousseau*
Se rûn de stêden út en yn
en poende har de fingers lam,
mar selden bleau in stedsjer stean,
de doarpen rûn se yn en út,
wat rapper, har fertsjinne lean
kaam del as wurdslach op ’e snút
fan ’t frommis fan de sljochte stam…
sa bedarre se yn de woestyn.
Dêr joech se har úteinlik del
nêst ynstrumint en wetterkrûk
en ûnder ’t folle moanneljocht;
de dreamen sloepen yn en út,
de fingers poenden doe mei nocht,
wylst oer har striek in liuwesnút,
dy’t rûkte oan de holledoek…
sa tegearre wiene sy in stel.
* Henri Rousseau (1844-1910)
Skilderij ‘De sliepende sigeunerinne’
april 27, 2017
fan Rembrandt*
De keunstner wie hiel wat fan doel
en loek it potlead oer ’t papier,
it bleau foarearst gaotysk, skier,
dêrûnder lei in tryst gefoel.
In kessen draacht de holle fan
in frou, fan alle soargen swier,
de hân is slop, it antlit skier,
dêrboppe sjocht in frjemde man.
De fierte lit in skier pear sjen,
sy wankelje troch it bestean,
it libben hat har inkeld bean
de nocht fan ’t lichem… trettjin bern.
En tichterby de âlderdom,
skerp oanset, want it is har tiid
sawat, miskien in swiere striid
foardat de dea ropt lûd fan kom!
It libben ropt de keunstner op
om oer te gean nei in gehiel,
want al dy lichems ha in siel,
syn eigen fiert him nei de top.
* Rembrandt (1606-1669)
Plaat mei ferskillende stúdzjes