juli 27, 2017
fan Josephus Laurentius Dyckmans*
It is mar wat men derfan sizze sil:
it goudbehang, de skilderijen,
dan noch de waarmte fan de stoel en ’t kleed,
’t ynterieur kin sprekken lije.
Mei heit sit it wol goed, is meastal stil,
hat gouden bergen dik fertsjinne,
hâldt noch altyd libbenseintsjes beet,
wit fan ferlies, noch mear fan winne.
De dochter fielt de oanset fan de wil,
yn harmony mei hiel har fielen
foar in fint, hy hat it minder breed,
wol graach it libben mei har diele.
De heit hâldt noch de fingereintsjes beet
om oer ferlies en winst te rieden,
mar har hûn sjocht inkeld, hâldt him stil…
in knypeach om syn trou te bieden.
* Josephus Laurentius Dyckmans (1811-1888)
Skilderij ‘Rie fan heit’
juli 20, 2017
fan William Turner*
Kreakje tsjillen oer de stiennen,
skrilje hynders troch in klap
en skodzje reizgers’ lea en geast,
dan skowe wolken foar de sinne.
Reizgers sykje nei de fierte,
’t eigen gea is har te krap,
mar op ’e hichte krije lea
en geast al klap op klap.. de swierte.
Kreakje tsjillen troch de jierren
hinne, dan wurdt dreech de stap
troch it bestean… oant lea en geast
beslute: ho, wy bliuwe hjirre.
William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘Tocht oer de Mont Cenis’