december 21, 2017
fan David Vinckboons*
fan Adriaen van de Venne**
Lit ús it bûten fiere,
want fan binnen kolket bloed
ús troch it bûnzjend hert
en fierder troch de ieren,
nim de lieren dan ek mei
en tokkelje de fingers blau
by ’t sjongen fan it âlde liet:
‘Sjoch hjir de hegerien,
de rike man en frou,
ús klaaiïng is dernei,
wy kleie dus net gau,
dêrmei is noch net sein
dat ek de legerein bestiet,
dy hat syn sleauwe draai
en komme yn it nau
op ’t eigen binnenplein,
lit ús it bûten fiere.’
Lit ús de dei fersiere,
hjoed net biddelje om sint
of stoer, mear ha wy net
as eigen hert en spieren,
nimme dus ússels wol mei
en hosse ús de fuotten blau,
by ’t âljen fan it âlde liet:
‘Sjoch hjir de legerein,
de skurve man en frou,
ús rotsoai yn de draai
is fêstbûn mei in tou,
dêrmei is alles sein,
net alles, want wat net fergiet,
is nocht op dizze dei,
wy bliuwe elkoar trou
op ’t eigen binnenplein,
want bûten brasse gieren.’
* David Vinckboons (1576-1632)
Skilderij ‘Bûtenfeest’
** Adriaen van de Venne (1589-1662)
Skilderij ‘Earme lju’
december 14, 2017
fan Otto Friedrich*
fan Paula Modersohn-Becker**
De eagen binne min te sjen,
dochs steane dy wol iepen
om harsels folslein te sjen,
niis lei se noch te sliepen,
dreamend oer har glêde hûd
en wite jurk om yn te stappen
mei gelyk de goede foet,
dêrnei hat sy noch efkes gappe.
De aap lit har de wierheid sjen,
foar har in minne spegel,
sûnder mis wat sy net kin;
sa is de âlde regel:
hûd en jûpe passe goed
as beide spegels ’t witte litte,
mar streamt stadiger it bloed,
dan sille beide rommer sitte.
It libben is har oan te sjen,
sy hat gjin spegel nedich,
sjocht foar har de tiid fan ’t bern,
de takomst eaget fredich.
* Otto Friedrich (1862-1937)
Skilderij ‘Idelheid’
** Paula Modersohn-Becker (1876-1907)
Skilderij ‘De âlde boerinne’