maart 1, 2018
fan Nicolaas Baur*
fan Georg Koch**
Gjin sniebui hâldt de stedsjers tsjin,
der is gjin hâlden oan
de skonken, dy’t fansiden slaan,
de earmen hinne wer.
De froulju ha oars net yn ’t sin
as ’t komt der hjoed op oan,
se streekje stowend oer de baan,
de rapste wurdt de stjer.
De fager hâldt de iisbaan skjin
en sjocht it spultsje oan
fan froulju, dy’t elkoar ferslaan,
hy hâldt fan allegear.
As ’t paad leit ûnder bulten snie,
de mage gnoarret lûd,
dan glide lânslju oer it iis
nei ’t doarp foar ’t deistich miel.
De âlde beppe joech de rie:
de slide glydt my hjoed
de baan oer foar in brea en tsiis,
sa winne wy ús diel.
* Nicolaas Baur (1736-1817)
Skilderij ‘Reedriderij foar froulju (Ljouwert)’
** Georg Koch (1857-1926)
Skilderij ‘Werom fan de merk’
februari 22, 2018
fan Ferdinand de Braekeleer*
It fieden is in saak fan iten jaan,
de mûle iepen, dan deryn,
de tosken mealle it wol fyn,
’t is mei de leppel wol te dwaan.
Mar stiet foar fieden noch it wurdsje op,
dan komt de holle der ek by,
it hert lit syn gefoelens frij
en fiert de funksjes nei de top.
It funksjonearre yn ’t ferline oars:
de bernemûlen rûnen oer
fanwege masters letterfoer,
it kaam de jonges út ’e noas.
En masters fingers funksjonearren sa:
se loeken ’t ear hast út ’e kop,
it letterfieden hold dan op,
hy moast it fan de kneppel ha.
De kneppel hie in domino-effekt:
fan jonge, famke nei de stoel,
úteinlik miste er syn doel…
in jongesmûle rôp: ‘Ferrek!’
* Ferdinand de Braekeleer (1792-1883)
Skilderij ‘De doarpsskoalle’