februari 22, 2018
fan Ferdinand de Braekeleer*
It fieden is in saak fan iten jaan,
de mûle iepen, dan deryn,
de tosken mealle it wol fyn,
’t is mei de leppel wol te dwaan.
Mar stiet foar fieden noch it wurdsje op,
dan komt de holle der ek by,
it hert lit syn gefoelens frij
en fiert de funksjes nei de top.
It funksjonearre yn ’t ferline oars:
de bernemûlen rûnen oer
fanwege masters letterfoer,
it kaam de jonges út ’e noas.
En masters fingers funksjonearren sa:
se loeken ’t ear hast út ’e kop,
it letterfieden hold dan op,
hy moast it fan de kneppel ha.
De kneppel hie in domino-effekt:
fan jonge, famke nei de stoel,
úteinlik miste er syn doel…
in jongesmûle rôp: ‘Ferrek!’
* Ferdinand de Braekeleer (1792-1883)
Skilderij ‘De doarpsskoalle’
februari 15, 2018
fan Rembrandt*
Ik stie derop, noch oan ’t begjin
en hie net folle ûnderfining,
dus keas ik foar it selsportret,
want mei mysels hie ik de measte bining.
Goed tweintich wie ’k en seach de sin
noch lang net yn fan myn ferskining
yn harmony mei ’t inerlik,
ik wie noch jong en libbe op ’e dining.
In skilder dy’t himsels net ken,
jout wer in masker, mar gjin wêzen,
sa woe ’k as jonge keunstner net,
dus út myn eagen is noch neat te lêzen.
Dêr stean ik wer, no oan de ein,
mei ûnderfining troch it libben,
dus keas ik foar it selsportret,
ik ha nei withoefolle sjenres stribbe.
Goed sechtich bin ’k, dêr is ’t mei sein,
lykwols lit ik de eagen sprekke
yn harmony mei ’t inerlik,
foardat, it is sawat safier, dy brekke.
* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘Selsportret op jonge leeftyd’
Skilderij ‘Selsportret’