april 20, 2018
fan Pieter Anraedt*
Hjir sit ik dan, omdat it moat,
ik jou it ta, foar it portret,
omdat it giet om myn gesicht,
mar sitte doch ik leaver net,
’t is dat it measte bûten bart.
Sjoch nei de fingers fan myn hân,
dy’t wize nei wat bûten is,
want dêrop ha ’k it measte sicht,
wat ik by plusen blommen mis,
de fierte is myn heitelân.
Jawis, de hannel siet yn ’t bloed
fan heit en hjir sit dan de soan
dy’t sjit troch ’t libben, as syn plicht
sjocht hy foarút nei oaremoarn,
in oare plicht ha ’k lykwols hjoed.
En hjir sit ik, omdat it moast
fan him, wol skieden op ’t portret,
mar nachts fernim ik syn gewicht;
hjoed bin ik rjocht en roerleas set,
krekt passend by myn linnenkast.
*Pieter Anraedt (1635-1678)
Skilderij ‘Portret fan in hear’
Skilderij ‘Portret fan in frou’
april 12, 2018
fan William Turner*
De sinne seach ik rizen
achter iuwenâlde stiennen wei,
it ljocht spriek fan in moaie dei
om my in prachtich paad te wizen.
It hat my ynspirearre
ta mei beide eagen wiid te sjen
as seach ik foar it earst… as bern
foar wa’t op wei noch neat mislearre.
Ik ha my earst ferbylde
harten yn it wetter, foar my nij,
mar ’t wiene deagewoane kij,
dochs wie ’t as sy de wrâld besielen.
De iuwenâlde stiennen
op ’e achtergrûn en libben fee
ferhelje fan in mytysk stee,
oergetten troch de moarntiidssinne.
* William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘Norham Castle, opkomst fan de sinne’