mei 17, 2018
fan William Turner*
Mei de eachopslach nei de bedelte
sjocht men Leeds, in stêd fan leed
foar wa’t lang skreppe moat
en opgong foar de riken
yn in tiid ‘fan hâld se koart’…
der binne wurkers by de fleet.
Lit de skoarstiens nei de himel stekke,
want dêr stiet de measte wyn;
de kapitale geast
rikt heger as de tuorren…
jout de Heare net it meast
oan eigners, rjocht de hichte yn?
Sjoch de sjouwer lykas Adam switten,
boetsje moat er foar it kwea
dat weaget as in stien;
syn opgong bliuwt no stykjen
by de muorre, foar him ien
tel rêst, oars hellet er it nea.
* William Turner (1775-1851)
Akwarel ‘Leeds’
mei 10, 2018
fan Karl Pavlovitsj Brjoellov*
Wa nimt it him no noch kwea-ôf,
hy hat har al genôch ta songen
yn it kleaster jier nei jier,
hy draacht it oer op dizze frou,
docht dan de eagen ticht en fier
sjocht hy werom… as jonge…
As famke song sy al de ear
by ’t byld út leafde foar Marije,
ree troch ingel Gabriël,
mem wurden fan ús Leave Hear;
devoat leit sy de blommen del,
har seine sil se krije.
Gjinien komt by de iik te let,
al rint it stoarm troch in prosesje
mei in ezel oan it haad;
al swittend ha se it wer ret:
gau by Marije yn it skaad…
gjin sprake fan agresje.
* Karl Pavlovitsj Brjoellov (1799-1852)
Skilderij ‘By de Madonna-iik’