mei 31, 2018
fan Marc Chagall*
Noch bloeie blommen yn de faas,
read fan in freugdefolle dei
om nea wer te ferjitten,
mar de loft fiert graute mei
en yn de fierte klinkt geraas.
Sy hat har deljûn op it kleed
en hat fan dei noch graute weet.
Doe bloeide oeral ’t libben op,
heechsimmer wie it moannen lang
sa tusken kjeld en hjitte,
mar de graute makket bang
en yn de fierte klinkt gerop.
Sy sakket yn de djipte wei
en swevend dreamt sy fan de draai.
De blommen trilje fan de kjeld,
want snijend raast de noardewyn
en draait dan nei it westen:
djipgeand slacht de krisis yn,
sy wachtet neaken op ’t geweld.
* Marc Chagall (1887-1985)
Skilderij ‘Neaken boppe Witebsk’
mei 24, 2018
fan B.C. Schneiders van Greiffenswerth*
fan Jules Victor Genisson**
In pylger stiet net stil, is ûnderweis
fan wêr’t er wennet nei in hillich plak
foar heil, úteinlik syn bestimming;
alle dagen fielt er hûd en fleis,
syn geast begjint oan de beklimming.
Wannear’t de sinne sakket nei de kym,
ferriist, as foarbestimd, in berchkapel
foar’t heil fan pylgers út ’e liken;
foar Marije sjonge se op rym,
dy’t moed jout foar de reis fan wiken.
De tsjerkegonger sit deemoedich stil,
hat plak fûn ûnder ’t hillich ûnderdak
en sjocht heech op by syn bestimming;
op it kessen steune heup en bil…
it is in hiele ûndernimming.
Heech op ’e preekstoel stiet mynhear pastoar,
lêst foar in tekst oer himel en oer hel…
wat is úteinlik jo bestimming?
Foar Marije sjongt it tsjerkekoar,
dy’t soarget foar in goede stimming.
* B.C. Schneiders van Greiffenswerth (1803-1873)
Skilderij ‘Lânskip mei beekje, pylgers en kapel’
** Jules Victor Genisson (1805-1860)
Skilderij ‘Ynterieur fan de Sint Jakobstsjerke te Antwerpen’