oktober 4, 2018
fan James Ensor*
De manlju oan de muorre skreauwe
mei de dolk en feger út ’e list:
stek en slaan him stjerrend…dea!
De bisten yn de hoeke gûle:
wa’t de slach of stek no mist,
dy spuit en spuitet bloed,
giet nei it likegea.
De manlju dy’t yn fjochtsjen leauwe,
knipe, klauwe, hymje, gjin gesicht
hoe’t de eagen flitse as
de wjerljocht foar de tongerklappen
op ’e noas, dy rekket ticht
en spuitet strielen bloed,
’t streamt oer de reade jas.
Twa fjochtsje dan noch om de iene,
spuitsje elk de reade noch wat yn
foar it libben of de dea;
’t is stjerrend wier, de bisten gûle,
nee, it is op ’t hôf de wyn:
de reade leit foargoed
as lyk yn ’t swarte gea.
* James Ensor (1860-1949)
Skilderij ‘It gefjocht’
Tekening ‘Dea en dokter by in grêf’
september 20, 2018
fan Albert Edelfelt*
Hy hie it op ’e jierdei krigen,
’t skipke, makke troch de heit,
de boarden as de grutte boat
en ’t roer yn bûgde foarm,
gjinien wist noch wat drige.
It skipke hearde op it wetter,
mar… ‘net as it reint en waait…
en de rivier is breed en streamt’,
wist hy, dus oan de kant
koe ’t wol, it foer dêr better.
Syn broer sit yn de heechste klasse,
hat fan syn heit in eigen skip,
al fan de grutte roeiboat dreamd,
mar sloech te let alarm…
soe hy op ’t broerke passe?
De roeiboat hat deselde boarden
as de skipkes fan de bern,
ek ’t kistke hat wat fan de boat,
de rêgen binne spand
op koers nei ’t neare noarden.
* Albert Edelfelt (1854-1905)
Skilderij ‘Oerstek fan de kiste
mei it deade bern’