juni 14, 2018
fan Auguste Oleffe*
De wolken hâlde ’t skynsel tsjin
en sille gau fan kleur fersjitte,
want de dei lûkt nei de jûn,
sa is no ienkear it ferrin
fan dagen mei ’t berûne swurk,
dêr’t âlde fiskers noch mei sitte.
Hy sit rjochtop en skôget fier,
noch fierder as de skiere kimen,
dêr’t it byld fan earder riist
fan fiskers moarns al ier yn ’t spier:
it heljen wie syn deistich wurk,
foar him mei ’t jeiend swurk te rimen.
Sy hat al mannich stoarm trochstien
wannear’t de weagen him besprongen,
har benearen yn de jûn;
de eagen binne faak tichtdien,
har bea gie troch it grauwe swurk…
nêst him heart sy de ingels sjongen.
* Auguste Oleffe (1867-1931)
Skilderij ‘Libbensjûn’
juni 7, 2018
fan Vassily Kadinsky*
fan Gabriele Münter**
Sa skildere Kadinsky:
eksploasjes fan nij libben,
want yn bange tiden is der hoop,
dus lit de kleuren sprekke
lykas it universum
troch de teleskoop.
Sjedêr de man Kandinsky,
yn ’t swart hat hy posearre
foar Gabriele Münter, sy hie hoop
om him ek te berikken
yn ’t eigen universum
as har filantroop.
Syn hert is fierder swalke,
eksploasjes fan nij libben
joegen him wer hoop om troch te gean
en folken oan te sprekken:
gjin striid en revolúsje,
mar in rom bestean.
* Vassily Kadinsky (1866-1944)
Skilderij ‘Komposysje VII’
** Gabriele Münter (1877-1962)
Skilderij ‘Kadinsky’