augustus 2, 2018
fan Pedro Alvarez*
In God we trust,
sjedêr de wurden op ’t kongresgebou,
dêr’t flaggen ‘wolkom’ roppe,
Kuba pronket as in pau,
it is in lust.
In God we trust,
de yndiaan bliuwt oan de ierde trou,
de Spanjaard telt de koppen,
katolyk fertsjinnet grou,
it is in must.
In God we trust,
de Yankee nimt de wurden net sa nau,
mar syn revolvers roppe,
ûnferskillich man of frou,
de tûkste first.
Hy doesn’t trust
wa’t komme, is ’t kongres net sekulier?
Kubanen binne boppe,
alle dagen yn it spier,
fan ’t wurk bewust.
* Pedro Alvarez (1967-2004)
Skilderij ‘It earste Kubaanske kongres
oer it doel fan de skiednis’
juli 26, 2018
fan Max Liebermann*
De jûntiid kleuret al de loft,
dochs bliuwt er efkes stean
en skôget oer it hjerstich gea,
sa hâldt er efkes skoft.
Yn ’t skoft dronk hy it kantsje leech,
behimmele syn brea,
moast doe wer oan de skeppe stean,
sa troch de dei wie dreech.
De rêch hat it net langer swier,
wol is de skonk him stiif
troch hieltyd traapje yn de grûn,
hy kaam hjoed nochal fier.
Sa skôget er de dei bylâns
en nei de moaie jûn,
hy fielt him thús, dit is syn gea,
it jout syn libben glâns.
De fierte ropt him nei it miel
fan beannen mei bret spek,
de rook fan ’t wiif en syn geriif
wurdt ûnderweis syn diel.
* Max Liebermann (1847-1935)
Skilderij ‘De thúskomst op it plattelân’