februari 14, 2019
fan Peter J. Sterkenburg*
In pearel kin net klearder skine
as in weach by moanneljocht;
wêr op ’e wrâld de wyn ek twirret,
’t is de geast dy’t dynjen docht.
De fisker kin de bút wol fine,
slacht it plak op yn de geast,
dy’t jierren boppe wetter komme
lit, want fan it fiskjen learst.
Gjin fisker lit op see him bine
troch de kabel fan in oar,
hy fielt him op it wiet ferromme,
folget jûns it moannespoar…
… nei ’t strân, dêr’t kalm leit syn ferline
as it jonkje fan syn heit,
it is de geast dy’t iepenbierret
wat is fiksje en wat feit.
* Peter J. Sterkenburg (1955-2000)
Skilderij ‘Pearl River Delta nocturne’
Skilderij ‘Fiskersskippen by folle moanne’
februari 7, 2019
fan Michiel Sweerts*
It jûnsread kleuret noch de loft,
dy’t al de nacht foarseit,
de wurge dei leit him no del,
gjin hoanne dy’t mear kraait.
De ûle gûlt en is dan stil,
in skym ropt op syn flecht;
twa wurge pylgers komme del,
it fiere doel klinkt echt.
Barmhertigens foar wa’t op reis
is foar syn sieleheil
fiert nei de himel, net de hel:
‘Jim komme wer op peil,’
… sa seit de weard, syn wolkom klinkt
as ’t koeren fan de do.
‘De hoanne kraait al ier en skel,
dat krije jim kado.’
* Michiel Sweerts (1618-1664)
Skilderij ‘Wolkom oan de pylgers’